1. Wspólnie będą utrzymywać dopływ wody, ponieważ woda jest wspólnym majątkiem.
2. Właściciel wykonuje na swoje koszty przewód wodny do piły i sam go również utrzymuje, młynarz utrzymuje na swoje koszty trzy drewniane jazy i wszystko, co należy do młyna, wraz ze ścianą podporową przylegającą do ogrodu i ścianą obok piły po lewej stronie od dopływu do młyna. Ponieważ jazy są ze sobą połączone, belki zostaną dostarczone bezpłatnie przez właścicieli.
3. Jeżeli młynarz spowodował zatrzymanie pracy piły, za którą był odpowiedzialny, dlatego że zaniedbał naprawę przewodu wodnego, musiał zapłacić do skarbca właścicielskiego 50 złotych. Lorenz Wesselsky był znaczącą postacią, posiadłość dziedziczył i rozszerzył poprzez zakup. W roku 1808 kazał wybudować kamienny krzyż, który stoi do dzisiaj niedaleko mostu nad Odrą i ma również wysoką wartość artystyczną.

Kolejnym młynarzem był syn Lorenza, Józef. Sprzedał młyn w roku 1854 Ferdinandowi Wesselskiemu za 3000 złotych. Po nim syn Ferdynand ml. przejął młyn, który od roku 1899 był przewodniczącym gminy. Gminy stały się samodzielnymi jednostkami po wiekach, od roku 1848 z burmistrzem i radą gminną na czele.

Ostatnim właścicielem młyna z rodu Wesselskych był Ferdynand Franz Wesselsky. Pod jego rządami rozpoczęto produkcję energii elektrycznej napędzanej wodą dla górnej części wsi, a budynek młyna powiększył się o nowe budynki gospodarcze. Ferdynand Franz ożenił się w roku 1919 z Johanną Polzer, która zyskała sławę dzięki swojej niemieckojęzycznej sztuce teatralnej "Im Maien". Z ich małżeństwa urodziła się czwórka dzieci. Jedna z nich, Gertruda, zmarła w wieku trzynastu lat, a jej twarz została przedstawiona na rzeźbie anioła na grobowcu rodziny Wesselsky na cmentarzu w Odrze. Ferdynand Franz Wesselsky tragicznie zginął pod koniec II wojny światowej. Jego żona wraz z synami Helmutem i Walterem oraz córką Notburgą zostali wysiedleni do Bawarii, gdzie rodzina nadal trwa.